Informatie voor de watersporter

De keerzijde van de medaille heet IOC

Toen ik op de NOS-site zeilster Marit Bouwmeester wilde horen vertellen over haar olympische Laser waarmee ze het in Rio moest gaan doen, kreeg ik eerst wat verplichte commercials geserveerd, om vervolgens te stranden op het gevreesde scherm ‘helaas kan deze video niet worden afgespeeld’. Ook live uitzendingen kon ik mooi vergeten. ‘Voor deze aflevering geldt een rechtenbeperking. Het is daarom niet toegestaan om vanaf uw geografische locatie naar deze aflevering te kijken’. En dan zit je nog maar in Frankrijk, Europa.

Beetje googlen leerde mij snel dat, deze ‘uitsluiting’ niet aan de NOS bleek te liggen (hoewel ze me die commercials dan ook niet hadden hoeven te vertonen), maar aan het Internationaal Olympische Comité (IOC). Die is eigenaar van alle uitzendrechten en probeert hiermee zoveel mogelijk poen te verdienen. Terwijl het IOC handvest toch schijnt te beweren, dat de club haar Spelen in de hele wereld zo ‘beschikbaar mogelijk’ zou maken. Ik las ook dat de ‘uitzending van de Olympische Spelen de belangrijkste bron is voor de financiering van de Olympische organisatie en de groei (..) van de Olympische spelen’. Toen knapte de laatste vezel van de olympische snaar in mij. Ik had het al niet zo op de olympische gekte, maar nu weet ik het zeker.

De Spelen zijn verworden tot één grote geldpomp, mede op gang gehouden door de media. Die blazen het belang gigantisch op, waardoor u denkt iets te missen als u er ’s nachts niet uw bed voor uitkomt. Je reinste onzin. Je kunt niet genoeg sporten en veel sporten zijn ook nog leuk om te zien, maar vier jaar van je leven op één moment aan één tiende van een seconde ophangen is echt niet gezond. Dat wil je ook niet supporten. Het overkomt de sporter, die als vanzelf de olympische machine wordt binnen gezogen. Omdat die machine de sportbonden ook al gijzelt. Het ontwikkelen van olympisch talent en vier jaar oefenen voor twee zeilmedailles hebben alleen in Nederland al grosso modo zestien miljoen euro (..) gekost. Dat betaal je niet uit de contributies van je leden.

Je bent medaillewinnaar? Een knappe prestatie, en gefeliciteerd met dat geluk! Je bent volger, en weet zeker dat we goed bezig zijn? Dan is de kans groot, dat je al gebrainwasht bent, of dat je gewoon belanghebbende bent en ook een graantje meepikt uit de olympische ruif. Misschien helpt de olympisch machine je aan een hogere omzet, het gewenste imago, een leuke schnabbel, een mooi reisje of kun je je ego en tijd een beetje kwijt in een leuke bestuursfunctie met onkostenvergoeding. Mooi voor je netwerk.

De Olympische Spelen zijn het product geworden van een mega-organisatie, waarin graaiers kansen krijgen. Het IOC-bedrijf moet almaar groeien en meer sporten verzamelen, waardoor de club besmet is geraakt met de FIFA ‘geldhonger-bacterie’. Ziekteverschijnselen als te kostbare wedstrijden, een failliete locatie met ook nog eens vervuild water, of IOC-leden die worden gearresteerd op verdenking van ticket-fraude vallen moeilijk te bestrijden.

Of de deelnemers zelf van de Spelen hebben genoten? Vraag het Epke, vraag het Pieter Jan, vraag het Dafne, vraag het Yuri. Niet slim bezig geweest nee, die laatste. Een regelrechte media-soap! Maar dat hij de unieke sfeer binnen het ‘Team NL’ nu zou hebben vergalt, lijkt me sterk. NOC*NSF stuurt nota bene zelf alle niet-winnaars van het ‘team’ voor straf vroegtijdig naar huis. Lekker samen-uit, maar niet samen-thuis team… Zo belangrijk ben je dus als sporter! Het beste bewijs dat ‘Team NL’ een nep-begrip is, niet meer dan een marketing tooltje in die hele olympische machinerie. Zelfs gouden medaille zeilster Marit Bouwmeester is blij dat ze ‘nooit meer in Rio hoeft te varen’.

In het vierjaarlijks Olympisch Circus krijgt die ene performance zo’n smak aandacht, dat die in geen verhouding meer staat tot de realiteit. Het is een regelrechte loterij, waarbij de door de media opgeklopte spanning wel ‘net echt lijkt’, maar wel beschouwd vooral gebakken lucht is. We zijn het zo weer vergeten. De olympische gedachte is achterhaald. Er zijn intussen genoeg andere momenten om je als sporter te meten met de rest van de wereld.

Goed, goud brengt geld op. Maar lagere plaatsen veel te vaak neerslachtigheid, verloren jaren, spijt en ellende onder onbezoldigde sporters. En dat allemaal ter meerdere glorie van de aandeelhouders van het olympisch bedrijf. Een multinational die naar het schijnt, nu zelf ook nog het eigen televisiestation Olympic Channel wil beginnen. Zelfs al zou ik in de toekomst die uitzendingen wél kunnen bekijken, ik geloof niet dat ik het dan nog zal proberen.

Met vriendelijke groet,

Bert Kuijpers,
schipper van Nauticlink

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang wekelijks ons watersportnieuws-overzicht