Terwijl de zeilers van de vijf van de bloedsnelle maxi-trimarans op Martinique aan hun welverdiende cocktail nipten zal een bericht op hun telefoon ze toch even hebben afgeleid. Het team van collega-zeiler Yann Guichard was overgegaan naar ‘code groen’ voor een poging het Jules Verne Record te verbeteren. Kennelijk waren de omstandigheden goed om een gooi te doen naar het roemruchte record als snelste rond de wereld te zeilen, juist op de dag dat de zeilers in wedstrijd naar de overkant van de Atlantische Oceaan, de Transat Jacques Vabre, voet aan wal zetten. En deze goede condities aan zich voorbij moesten laten gaan. Was het een plagerijtje? Toeval? Of leken de omstandigheden gewoon echt perfect? Uiteindelijk laste Guichard zijn poging af en ging weer in de standby-stand.
Jules Verne
In navolging van Jules Verne, die aantoonde dat men in de ‘moderne’ wereld in tachtig dagen rond de wereld kon reizen, proberen zeilers elk jaar het bestaande record om zeilend rond de wereld te gaan te verbeteren. De regels zijn simpel, de reis rond de wereld moet non-stop, zonder hulp van buitenaf plaatsvinden. Alleen de navigator mag werken vanaf de wal. Het huidige record stamt alweer uit 2017 en is in handen van Francis Joyon die met zijn IDEC Sport 40 dagen 23 uren 30 minuten en 30 seconden nodig had.
Ultimes
De schepen waarmee de recordpogingen worden ondernomen zijn de zogenaamde maxi-trimarans, zeilmachines van dertig, veertig meter lang en twintig meter breed. In Frankrijk heet deze klasse met zo’n vijftien actief gezeilde schepen de ‘ultimes’. De rompen zijn voorzien van draagvleugels (foils) aan de zwaarden en de roeren waardoor de trimarans over de golfen vliegen. Snelheden kunnen oplopen tot veertig knopen op de ruime rakken, onlangs zeilde de maxi trimaran Banque Populaire XI op een aandewindse koers ook al dertig knopen.
Geluk?
Wat is er nodig om in een recordtijd rond de aarde te zeilen? Natuurlijk een snel schip. Om de paar jaar wordt er een nieuwe trimaran gelanceerd met de nieuwste technieken en materialen. Maar om de snelste te zijn is niet alleen goed materiaal nodig, de zeilers aan boord van zo’n monstermachine spelen ook een grote rol. Een kleine groep ‘marins’, zeelieden is goed genoeg om zo’n apparaat succesvol te bedienen. Het zijn namen van zeilers die hun sporen verdiend hebben in oceaan-wedstrijden als de Volvo Ocean Race en de Vendée Globe (non stop solo rond de wereld). Wat we zien aan de code groen van Guichards tri met de naam Sails of Change is dat het weer een grote rol speelt. Navigators houden constant het wereldwijde weer in de gaten. Inmiddels weten ze welke posities de bekende hoge- en lagedrukgebieden moeten hebben om er zonder oponthoud langs te kunnen scheuren. Natuurlijk is een weerbericht slechts valide voor de eerste tien dagen… daarna is het een kwestie van geluk. Geluk met het weer maar de factor geluk lijkt de afgelopen jaren wel een steeds grotere rol te gaan spelen. Omdat de ‘ultimes’ steeds harder gaan varen door het foilen worden ze ook gevoeliger voor aanvaringen met in zee drijvende objecten. Ook al hebben de foilende schepen nog maar heel weinig nat oppervlak, alleen de foils gaan nog door het water en de romp zweeft, toch zien we steeds vaker dat recordpogingen worden gestaakt na een aanvaring met een ufo, een unidentified floating object. Geluk speelt dus een grote rol.
Tropisch eiland
De crews van de Edmond de Rothshield, SVR-Lazartigue, banque Populaire XI, Actual Ultim 3 en Sodebo Ultim3 hebben nog lekker kunnen genieten van hun cocktails op Martinique nu de poging van Sails of Change is afgeblazen en hoeven niet te balen dat ze een perfecte kans hebben moeten laten schieten voor een andere race, een race naar een tropisch eiland. Ook wat waard.
Foto: Pierre Bouras / Spindrift
Dit bericht is geschreven door Klaas Wiersma, onafhankelijk watersport journalist voor Nauticlink. Wil je reageren op dit bericht? Laat hieronder een reactie achter of stuur Klaas Wiersma een e-mail via nieuwsdienst@nauticlink.com of contact hem via linkedin
