Wie niet tot de Feadship-groep behoort, en toch boten wil bouwen, moet gewoon bij het begin beginnen: kleinschalig en met vernuft. En natuurlijk samenwerken, zodra er een wederzijds belang kan worden gediend. Dat bedachten Mareiz Waninge en Wernard Immink ook. De eerste woont in Balk en is met zijn bedrijf Yachtdevelopment thuis in de scheepsbouwtechnische kant van de jachtbouw, de tweede is thuis in Amsterdam en in de marketing van grachtenboten versie 2.0 ofwel de aluminium ‘Oranjelijn Tendersloepen’. De samenwerking levert een ‘lean’ productieproces van tekentafel tot afgeleverd vaarklaar product op. De Oranje-liners worden in twee afmetingen geleverd: M450 en M530. Beide met óf een viertakt outboard, óf een elektrische inboard motor. Want het blijft Amsterdam. Immink over het Amsterdamse tweetakt-verbod voor boten, dat sinds januari geldt: “In verhouding tot de files tweetakt lawaaiscooters die door de stad scheuren, blijft het een moeilijk te begrijpen maatregel. Die paar oude 2-takt praampjes missen veelal het geld om een nieuwe motor te kopen, terwijl ze wel bijdragen aan de charme van de grachten. De gemeente doet wel erg gemakkelijk over elektrisch varen. Alsof je motortje en accu even op de fiets meeneemt. Wij werken met acht maal sterkere motoren en tien maal zo zware accu’s. Gewoon nodig om een dag zorgeloos te kunnen varen. De oplossingen van Waternet zal voor heel wat teleurstellingen zorgen. Dat wordt een halfuurtje varen en terugsukkelen als je geluk hebt. Jammer, want elektrisch varen, kan mits goed aangepakt heel leuk zijn.” Eén van de oplossingen om de prijs van het groen varen een beetje behapbaar te maken is volgens Immink het ‘delen van de boot’. “Mijn ervaring is, dat zelfs bij drie tot vijf eigenaren er nog genoeg vaaruren overblijven. En het voordeel is natuurlijk dat ook de bijkomende kosten met zoveel gedeeld worden.” Als je dan bedenkt dat een vaarklare onderhoudsarme Oranje-tender nog geen 9000 euro kost, wil een beetje grachten-schipper deze Oranjelijn wel even checken.
