Alweer een jaarwisseling. Alweer ja…. Omdat in de loop van je leven de tijd nu eenmaal lijkt te versnellen. Maar nu de draagvleugel-revolutie niet meer is te stoppen, dreigt de rust op het water ook al tot het verleden te gaan behoren. We omarmen de need for speed, terwijl we eigenlijk het liefst een tandje langzamer willen leven. Best gek. Varen wordt met hoge snelheid over het water keilen. Foilen zal vast één van de populairste watersportwoorden van 2024 zijn. Tegelijk blijft al mijmerend een beetje ronddobberen een prima middel om te ontspannen. Zowel in letterlijke als in figuurlijke zin. Wie weet eindigt de vleugelrevolutie nog eens in het voordeel van slow sailing.
‘t Is ook logisch. Een foilend vaartuig intrigeert nu eenmaal. Net als een vliegtuig. Spelen met de wetten van de natuur blijft een spannend spel. De gedachte je uit het water te kunnen verheffen dankzij een vleugelprofiel dateert al uit het begin van de 20-ste eeuw. Dus eigenlijk toch weer niets nieuws onder de zon. De Russen produceerden ten tijde van de koude oorlog – tweede helft vorige eeuw – hele series foilende rivierboten. Daarvan jakkerden een aantal bejaarde Voskhod-exemplaren begin deze eeuw als vliegende veerboten over het Noordzeekanaal. Maar die hadden brute vermogens nodig om het ‘varende vliegtuig’ met veel gebrul te liften.
De recente ontwikkeling betreft juist vliegende bootjes voor de kleine man. Wat ooit met de foilende Moths in de dinghies begon (maar inmiddels de America’s Cup boten en de 18 meter lange (!) IMOCA’s heeft bereikt), is in relatief korte tijd doorgedrongen tot vrijwel al ons speelgoed op het water. Steeds meer recreatieve vaartuigen moeten foilen terwille van de roes die snelheid ons geeft. Het foilen breidt zich dankzij alle moderne materialen en composieten uit als een speer. Van zeilboot tot motorboot, van wingfoiler tot golfsurfer. Zelfs de klassieke waterfiets kun je – met z’n tweeën en inclusief kampioenschappen- foilend krijgen. De enige drijvers die nog achterblijven, zijn roeiboot en skiff. Hoewel.
Een duik in Google leverde toch het bewijsmateriaal op, dat het wél zou kunnen. Of deze via ‘hydrofoil sculling’. Vind je ook nog de human-powered rariteit van de ‘AquaSkipper’. En zelfs een video met tal van pogingen. Maar allemaal met een nog experimenteel karakter. Van harte lijkt het nog niet te werken. Hoofdprobleem: de beginsnelheid en de constante overbrenging. In deze zoekerij kwam nog een bijzonder filmpje bovendrijven: de door het roeifiets mechanisme voortgedreven Row-Foil. Nu ja, dat was de bedoeling, want in de fase van vijf jaar terug komt de energie hier gewoon nog van de motorboot er voor. Waarom bijzonder? Omdat de man achter het bijna lachwekkende prototype ook de bedenker en ontwikkelaar van de roei-lig-fiets is. Zijn naam: Derk Thijs.
Derk Thijs….? We laten ons even afdrijven en dobberen naar het verleden. Dat is dezelfde Derk Thijs die halverwege de jaren 70 naam en faam verwierf in de toen nog gloednieuwe windsurfsport. Als sportman grossierde hij al als broekie in Nederlandse en internationale titels, deed mee in de vroege dagen van het hanggliden, was eerst importeur van de Windglider surfplank en later fabrikant van de eigen Thys-planken. Hoe kan het zo zijn? En Thijs valt nu nog steeds in de prijzen. ‘Eens early adopter, altijd early adopter‘. Alweer 50 jaar geleden… Eens ontdekkend, altijd ontdekkend. En creatief, én nieuwsgierig. Maar uitgedobberd nu!
In een halve eeuw verandert er veel, maar dus lang niet alles. Is de conclusie. Dat is prettig vast te stellen in een tijd die versneld tussen onze vingers lijkt weg te glippen. Daarom blijf ik zo af en toe toch maar even in alle rust ‘wegdobberen’ om aan de foilende werkelijkheid te ontsnappen. De wereld draait al snel genoeg. En wie weet dol, als we onze vleugels niet af en toe beteugelen.
Ik wens u behalve een gunstige wind een gezond en voorspoedig 2025!
Met vriendelijke groet,
Bert Kuijpers,
Opstapper van Nauticlink
