In april is Annie van de Wiele overleden, een Belgische vertrekster avant la lettre. Deze als Annie Lannoo geboren (1922) zeezeilster en schrijfster, maakte deel uit van de Vlaamse bourgeoisie, zeilde in haar jeugd op het Kanaal van Gent naar Terneuzen en ontwikkelde zich al vroeg tot een onafhankelijk typje. Tijdens haar studietijd in de Tweede Wereldoorlog ging ze er met de wetenschappelijk medewerker Louis van de Wiele van door, met wie ze over een al langer gekoesterde wens van een zeilreis kon dromen. Na de oorlog trouwt het paar, en laat het ruim dertien meter lange jacht Omoo bouwen, deels door Louis zelf getekend. Ze vertrekken ermee naar de Middellandse Zee, en laten hun Omoo dan in Nice achter om over te stappen op een jacht naar Tahiti.
Terug aan boord van de Omoo vertrekt Annie met haar man, Louis’ jeugdvriend Fred Debels en hun hond Tallow in 1951 voor een wereldomzeiling van twee jaar. De terugkeer van het drietal in Zeebrugge is een nationale gebeurtenis. ‘t Leven volgens Kuifje. Later vertrekt het paar opnieuw met de Omoo naar Afrika, verkoopt de boot terplekke ‘om op groot wild te gaan jagen’, hun andere droom. Al snel komen ze tot inkeer en kiezen juist voor de bescherming van de dieren en doen vrijwilligerswerk. Vijf jaar later komen ze berooid maar met hun boeken en avonturen terug in België. Annie schrijft ondermeer ‘Pénélope était du voyage’ het avonturen relaas van hun zeilreis rond de wereld en Louis ontwerpt stalen ‘vertrekkersjachten’. Beide met succes, zodat er na enige tijd weer een nieuwe boot en een reis naar de Antillen volgt. Uiteindelijk vestigt het paar zich in een zelf gerestaureerd kasteeltje in Frankrijk. Een verre van saai leven in een tijd van ‘gegiste bestekken, sextanten en gebrekkige radioverbindingen.’ Een andere wereld. Een uitreksel van de Reis van de Omoo in het Nederlands en hier het leven van Annie van der Wiele in het Frans (met gebrekkige NL-vertaling).
