Informatie voor de watersporter

Het laatste restje zeilavontuur

De huidige Volvo Ocean Race voegt aan de vele takken van de zeilsport weer een nieuwe toe. Een verse loot aan de commerciële tak. In Sanya klimt Miss World in het topje van de Dongfeng-mast, in Nederland trakteert het rondzeilend circus straks in juni op Anouk en Earring. Terwijl de spanning in de kopgroep die elkaars verplichte AIS nooit meer loslaat, ver te zoeken is. Een oceaanrace als de vogeltjesdans rond een wolk. Bemanningen wisselen ook nog eens bij bosjes. Het zeilavontuur is er wel een beetje vanaf.

’t Is pielen, loeren en trimmen op de vierkante millimeter geworden. En mogelijk is de aandacht, die dat vraagt, wel de werkelijke oorzaak van het stranden van de Vestas. Te veel aandacht voor de concurrenten, te weinig voor de boot. Een zeiler die het slecht trekt, wordt in de volgende etappeplaats gewoon vervangen. In de etappewedstrijd van de Volvo Ocean Race wisselt koploper Dongfeng in Sanya maar liefst in één klap vier van de negen bemanningsleden. Zowat de helft! Behalve dat het al helemaal geen echte Chinese boot is, maar eentje volgepropt met Fransen, is het ook helemaal niet meer dezelfde boot als in eerdere etappes.

Belanghebbenden hemelen die eenheidsklasse in het oceaanzeilen zo op, maar ik mis de technische component. Het kiezen van de beste wapens behoort toch tot de elementaire onderdelen van de krijgskunst? En het avontuur is nog kleiner, dan zo al lijkt. Brunel-schipper Bouwe Bekking zegt het zelf, wanneer hij in Sanya zijn teleurstellende vijfde plaats moet verklaren.

“Elke VO65 heeft een AIS aan boord. Dat betekent dat onze concurrenten precies kunnen zien wat wij doen en vica versa. Vroeger mocht je de AIS-zender uitschakelen, maar nu zijn we verplicht om dit systeem altijd aan te hebben staan. In de praktijk komt het erop neer, dat iedereen op vrijwel hetzelfde moment overstag gaat of gijpt.” Zó erg is het dus dus. En daar kon de gok van Team Brunel en SCA door vanuit een achterliggende posities eindelijk eens van de route af te wijken, niets aan veranderen. Zelfs al pakte het even goed uit, de electronica zette het zo weer recht: “Alle hens aan dek. We moeten nu gijpen. Snel! We zien Alvimedica op de radar,” staat er in het Brunel-persbericht van gisteren.

Ja, de zeilsport telt vele disciplines. In plaats dat de gemeente Lelystad ook de komende jaren nog eens 175.000 euro in het water gooit voor een matchrace circuit met een failliete hoofdsponsor en nogal anonieme deelnemers (de meeste bezoekers kwamen volgens onderzoek voor de braderie, de zeilwedstrijd trok enkele honderden liefhebbers), zou deze stad, die zo graag zeilstad wil zijn, beter de Route du Rhum campagne van Henk de Velde (66) kunnen steunen. Zijn ze net zo veel geld of minder kwijt (480.000 euro, inclusief boot voor drie jaar aandacht), maar krijgen ze wel waar voor hun centen.

Op Henk kun je rekenen als het om publiciteit gaat en om uit te leggen waar Lelystad ligt. Altijd. Een kei in het overbrengen van zijn plezier in het varen, plus de schoonheid van het Ketelmeer. Dat ligt bij Lelystad tenslotte om de hoek. Een betere zendeling kun je je niet wensen. Henk de Velde, die de Route du Rhum 2018 gaat zeilen, dat is nog een laatste restje zeilavontuur.

Met vriendelijke groet,

Bert Kuijpers,

schipper van Nauticlink

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang wekelijks ons watersportnieuws-overzicht