Toen Jan Visser in 1994 naar Vietnam vertrok, was dat op aanraden van een Vietnamese relatie, die hem op de houtmarkt van zijn land had gewezen. Visser had zijn studie scheepsbouw aan de Technische Universiteit van Delft afgerond en verkocht zijn zelf ontwikkelde ontwerpsoftware aan jachtbouwers en scheepswerven. Prachtig hout was er inderdaad ten over, water ook, maar er werd niets mee gedaan. Dan dus zelf maar aan de slag! Het verschil in waarde van teakhout in Nederland en Vietnam was fenomenaal. Hij streek neer in Ho Chi Minh Stad en ontdekte dat het toch niet het paradijs was. In het hout bleek nogal eens een granaatscherf uit de oorlog te zitten en een nieuwe regering legde het gebruik ervan aan banden. De vergunningen kwamen er ‘dankzij contacten’, onontbeerlijk in dit land volgens Visser. Nu bestiert hij een werf, waar ambachtelijk wordt gelast, geschuurd en geschaafd. De mentaliteit was wel even anders (“loyaliteit en teamwork kennen ze hier niet”), en het verschil in managementcultuur had Visser nooit kunnen overbruggen zonder zijn Vietnamese vrouw, die hij in 1997 ontmoette. Op dit moment is ‘De Jonkvrouwe Magdalena, een bijna vijftien meter lange teakhouten jonk volgens oud Chinees ontwerp, bijna af. Drie jaar aan gewerkt en bestemd voor een Nederlandse klant. En Visser – vier jaar niet in Nederland geweest – wil hem zelf afleveren. Zijn zoon verhuurt een Visser-sloep in Utrecht (Domstadboot) en voor het Amsterdamse Hilton drijven ook bootjes van Jan. Het uitgebreide verhaal vindt u hier bij de Wereldomroep, de Nederlandse site van de Hollandse botenbouwer in Vietnam is Lisser & Visser Botenbouw.
Noord-Holland: start vaarseizoen 2024
11 april 2024
