Informatie voor de watersporter

In de war

Afgelopen maand was er eentje om behoorlijk van in de war te raken. Neem de twijfelachtige 1 april-grap van de HISWA over het recyclen van boten. De vereniging van watersportondernemers zou zelf een bootsloperij opzetten. Gek idee? Nee, voor de HISWA is niets te gek. ’t Blijven tenslotte ondernemers. En af en toe opereert de belangenvereniging liever via een marktgerichte onderneming. Of het nu om de HISWA te Water gaat of een nieuwe MBO-opleiding. Ik wil maar zeggen: met het doel het zelfreinigend vermogen van de sector te stimuleren, had het ook wél waar kunnen zijn.

In hetzelfde bericht dook namelijk ook weer het ‘bootregistratiesysteem’ op. Met dat hardnekkige Blauwfonds-plan had HISWA-voorzitter Peter Brussel tijdens de opening van de laatste HISWA te Water de aanwezige minister nog proberen te paaien. Ogenschijnlijk bloedserieus. Mogelijk was de man toen al bezig z’n 1-april grap in de steigers te zetten. Dan zou er een gewaardeerde grappenmaker in de voorzitter schuilen. Directie-roerganger en raspoliticus André Vink loopt na 30 jaar trouwe dienst nog maar nauwelijks naar de loopplank om het schip te verlaten, en de club raakt koers en kluts kwijt. Dat geeft verwarring.

Ook Brunel-schipper Bouwe Bekking lijkt van slag. Coole schipper en met al zijn ervaring een regelrechte Volvo Ocean Race-favoriet. Maar niets daarvan. We kunnen niet eens meer uitleggen, waarom we alleen nog de SCA-dames weten voor te blijven. De mogelijkheid dat invallend bemanningslid Dirk de Ridder met de beste bedoelingen stilletjes wat lood in de boeg had laten stoppen, omdat dit in de America’s Cup zo goed had gewerkt, sluit ik uit. Er is al verwarring genoeg. Maar de uitspraken van De Ridder na aankomst in Itajai brachten mij wel uit balans. Dirk had de eerste drie dagen van de vijfde etappe moeten inslingeren en vroeg zich de hele tijd af ‘waar ben ik in hemelsnaam aan begonnen? en ‘Waarom?’ Zo’n eerlijk statement valt te prijzen, maar doet mijn beeld van een professionele zeiler wel even kantelen. Vooral aan het ’s nachts varen moest hij weer wennen. Zo’n tien jaar na z’n laatste Volvo Ocean Race was Dirk misschien even vergeten, dat het ronden van America’s Cup boeien toch iets anders was dan het ronden van Kaap Hoorn. Snapt u het? Dit was toch professioneel zeilen? Zonder al die klapgijpen heb ik natuurlijk gemakkelijk praten, maar deze ontboezeming deed mij een beetje twijfelen aan de keus van de schipper.

Net als aan de normen van het Watersportverbond. Die club doet nu weer niet mee aan de ‘Week van de Watersport‘, geïnitieerd door de Vaarkrant van De Telegraaf. En dat is vreemd, als je het beste voor hebt met de watersport. De opzet zou ‘te commercieel‘ zijn. Alsof geld van watersportverenigingen (lees: van watersporters) loskloppen geen eigen doel dient. Gevalletje hemd is nader dan de rok. Want om meer olympische Delta Lloyd-foto’s in de pers te krijgen gaan ze in de media samenwerken met Pro Shots, een sport-fotopersbureau dat voornamelijk in voetbalfoto’s doet. Terwijl veel goede kernploegfoto’s door de verzekeraar-sponsor al gratis aan de pers ter beschikking worden gesteld. Het zal toch niet zo zijn, dat fotopersbureau Pro Shots de inhoud van de media beter blijkt te kunnen sturen, dan de dames en heren journalisten zelf? Redacties, die open staan voor een soort van content hacking uit gemak. Hoezo te commercieel bezig zijn? Twee verschillende maten, die te denken geven. Over journalisten, over sponsoren, over belangen, over de sport en Olympische Spelen. Maakt u zich niet ongerust, als u het ook niet meer begrijpt. Ik zei het u al: het was een verwarrend maandje…

Met vriendelijke groet,

Bert Kuijpers,
schipper van Nauticlink

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang wekelijks ons watersportnieuws-overzicht