Informatie voor de watersporter

Jos Lussenburg Verzette Zich Tegen De Afsluitdijk Zuiderzeeschilder Met Een Hang Naar Het Verleden

Als je niet kunt doen wat je wilt, moet je willen wat je kunt’, had zijn vrouw tegen hem gezegd toen hij zijn veelbelovende vioolcarrière in 1923 moest beeindigen vanwege blijvend letsel na een ontsteking aan zijn vinger. Jos Lussenburg (1889-1975) heeft dit later ervaren als een wijze les. Op haar aandringen ontwikkelde hij zijn andere talent en ging de toenmalige Zuiderzee op om het vissersleven in schetsen vast te leggen en thuis in Nunspeet uit te werken in schilderijen. Als kleinzoon van een Enkhuizer visser – hij groeide daar rond de haven op – voelde hij zich verbonden met dit ‘zeevolk’ en hun lot. De niet te stoppen Afluitdijk (aangelegd tussen 1927 en 1932) betekende voor hem de teloorgang van de Zuiderzee. Hij toonde zich solidair met de in het nauw gedreven vissers en maakte veel vrienden onder hen. Lussenburg was autodidact en had weinig op met de abstracte stroming, die in die tijd snel aan populariteit won onder de academisch geschoolde kunstenaars. Wellicht ook juist de reden, dat er zich in de loop der tijd een twintigtal leerlingen bij hem aansloten. Hij beperkte zich niet alleen tot onderwerpen rond de vroegere Zuiderzee-stadjes, maar schilderde ook het Veluwse leven, portretten en stillevens. Daarbij was hij allesbehalve een kunstenaar ‘type vreemde snoeshaan‘, maar stond middenin het sociale leven. Jos Lussenburg was lid van verscheidene kunstnaarsverenigingen, organiseerde avonden rond politieke thema’s en bleef actief als directeur en dirigent van orkesten en koren in de noordelijke Veluwezoom.

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang wekelijks ons watersportnieuws-overzicht