Nu de temperatuur weer oploopt is het druk op de winterstallingen. Iedereen wil z’n onderwaterschip nog even snel een likje verf geven voordat dat weer een seizoen lang onder water verdwijnt. Een mooi moment om snel nog even om je heen te kijken naar al die verschillende kielvormen. Want al die jachten verschillen aan de bovenkant maar aan de onderkant ook. De vinkiel is het meest gangbaar. Maar wie wat langer zoekt vindt waarschijnlijk ook wel een vleugelkiel. De vleugelkiel deed zijn legendarische entree in de wereld van de onderwaterschepen in 1983. Toen won Australië de America’s Cup (na 132 jaar) met de 12meter Australia II en het schip had als eerste een kiel met vleugeltjes. Onze eigen Piet van Oossanen deed veel sleeptank-proeven gedaan bij het Marin. Hij speelde een belangrijke rol bij de ontwikkeling van de kiel van de Aussies. (wat volgens de regels niet mocht en dus werd ontkend) Tegenwoordig denken we bij vleugels onder water vooral aan foilende boten. Maar de dikke ronde buik van boten met vleugelkiel op de winterstalling suggereren weinig focus op de liftende werking van de vleugels. Dat klopt. De brede kielvorm van moderne toerjachten heeft vooral als doel de diepgang te verminderen. Door de vleugels kan er toch voldoende gewicht in de kiel worden verwerkt. Onder helling zorgen de vleugels wel voor een iets dieper stekende kiel met meer verticaal oppervlak.
