Informatie voor de watersporter

Een visie tot aan de horizon

De wind is gratis en voor iedereen, en het open water was tot voor kort het exclusieve domein voor boten. Daardoor heeft de zeiler daar eeuwenlang als enige ongestoord van de wind kunnen profiteren. Die tijden lijken geweest, nu op datzelfde open water windmolens via democratische weg opgang maken om de energietekorten van de toekomst aan te vullen, en we ze steeds vaker in ons vaarwater tegenkomen.

De HISWA en het Watersportverbond willen hiervan echter niets weten, en stuurden in oktober drie dagen na elkaar een beetje identiek persbericht de wereld in. Ze beschouwen de windmolens in het Noordoosten, op of langs het IJsselmeer, het Markermeer of in het Zuidwesten van ons land als een ‘industriële activiteit in een recreatieve omgeving’ en vrezen, dat watersporters vertrekken, en het watersportbedrijfsleven schade zal lijden. Bij het Watersportverbond gaat het meer om de ‘aantasting van de vaarbeleving‘, maar ook zij waarschuwt voor teruggang van de lokale economie.

Berichten in het spoor van Don Quichot, die de ontwikkelingen moeten vertragen. Geen nieuws, maar vooral een politiek statement. Verplicht aan de leden. Dringt de vraag zich op of deze belangenorganisaties er goed aan doen hun ogen te sluiten voor maatschappelijke keuzes. Dat het misschien een spagaat is, waarin de hele samenleving verkeert, komt alleen bij het Watersportverbond nog een beetje naar voren: “Vooropgesteld staat dat het Watersportverbond niet tegen windenergie is; het is een belangrijke vorm van duurzame energie”, maar tegelijkertijd ziet het Watersportverbond de gekozen locaties “als een serieuze bedreiging voor het landschap en als aantasting voor de recreatieve vaarbeleving“. Tja, wat wil je dan, als je niet kunt kiezen?

Want waar moeten die windparken anders komen? In zee (ook een recreatieve omgeving) staan ze al en komen er meer. Vanaf het strand van Noordwijk aan Zee zie ik bij helder weer twee windmolenparken aan de kim. Die stonden daar vroeger niet. En horen er voor je gevoel dus niet te staan. Dat is een verandering. Maar een aantasting van de strandbeleving…? Geneuzel dat in geen verhouding staat tot het energieprobleem. We zullen met z’n allen aan die molens moeten wennen, omdat de maatschappij er zelf voor kiest. De standpunten van de watersportorganisaties zijn van het ‘not in my backyard‘-kaliber en van een te voorspelbare eenvoud. De visie reikt tot aan de horizon, maar niet verder.

HISWA en Watersportverbond hoeven geen allesomvattende kijk op de toekomst van onze hele economie te hebben. Maar hebben mogelijk toch wel een verantwoordelijkheid, die iets verder gaat dan het belang van hun leden op de korte termijn. Beide organisaties zouden wellicht meer vertrouwen wekken, als zij blijk zouden geven van een meer realistisch besef, dat er écht iets zal gaan veranderen. Zelfs als de boodschap voor een aantal belanghebbenden minder leuk is. Door meer te nuanceren in plaats van de hele bevolking bang te maken met ‘windturbines van 200 meter hoog en met 15 meter dikke masten’. Juist nu komt een pragmatische visie tot óver de horizon van pas. Raadzaam die op korte termijn te ontwikkelen. Veranderingen dringen zich immers sneller op dan in de tijd, dat de Zuiderzee voor de eerste maal andere einders kreeg.

Met vriendelijke groet,

Bert Kuijpers,
schipper van Nauticlink

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang wekelijks ons watersportnieuws-overzicht