Informatie voor de watersporter

Oude Glorie houdt oude mannen jong

Het was begin deze maand weer tijd voor de Traditionele Schepen Beurs in Den Helder (ja, dat spel je in dit geval in drie losse woorden). Die beleefde daar alweer de derde editie. Daar ben ik heen geweest. Als opvolger van de Klassieke Schepenbeurs van toen. Daar ging ik ook altijd naartoe. Waarom? Dat weet ik niet precies. Niet alleen om de boten of de spullen. Want ik heb helemaal geen boot, die voldoet aan de eisen van de Vereniging van Booteigenaren Oude Glorie, of de Federatie Varend Erfgoed Nederland. Ik moet er ook niet aan denken. Al dat werk. Toch ga ik.

Wat ik er vind? Vooral oudere mannen, de geur van gebakken vis, getaand manilla en sisal. Een sfeer van doe-maar-gewoon. Sommige van die mannen dragen wilde witte baarden, ijsmutsen of eeuwenoude hoeden en stoere kielen. Vooral degenen die zich bezighouden met oude ambachten. Zij handelen in waar, die hun vaders, grootvaders en overgrootvaders nodig hadden voor een behouden vaart. Zij leven van hun herinneringen. Ik zie hoe gewillig hout kan zijn, als je het maar gelijktijdig aan één kant verwarmt en aan de andere kant bevochtigt. Zo buig je rechte latten krom en maak je dus een klassiek stuurwiel. Een geduldig kunstje met de natuur, dat blijft intrigeren.

Veel behoudsorganisaties en plaatjes van oude boten. Een wandelend orkestje dat zeemansliedjes speelt. Een ode aan het maritieme verleden. En ook veel oude en bijzondere nautische boeken, die je in de moderne boekwinkels niet meer vindt vanwege hun tekort aan omloopsnelheid. Maar veel bezoekers van deze beurs nog steeds interesseren. Van omloopsnelheid hebben ze hier trouwens echt nog nooit gehoord. Willen ze nooit van horen ook. Zo sjokt onze ‘Oude Glorie’ bewust met alle plezier gewoon een eeuwtje achter de werkelijkheid aan. Misschien kom ik wel juist daarvoor. Hier staat de tijd eindelijk even stil. Het genot van nostalgie en de luxe van rust.

Maar hoe lang nog? Want deze wereld van ‘Oude Glorie’ lijkt wel z’n beste jaren gehad te hebben (dit geldt zowel voor z’n liefhebbers als voor hun spullen en boten…). Of ik mij daar zorgen over maak? Niet in het minst. Elke generatie heeft recht op z’n eigen ‘Oude Glorie’, oude ambachten en nostalgische lusten. Dankzij bekwame refitters, restaurateurs en geduldige knutselaars. De boten en herinneringen zullen vanzelf met hun tijd mee veranderen. De sfeer er om heen nauwelijks. Want een mannenwereld zal het voorlopig nog wel blijven. Dat krijg je er niet zo maar uit. Ik heb namelijk eens gelezen dat mannen een persoonlijke verhouding met materie kunnen hebben, terwijl vrouwen zich prettiger voelen in relaties met mensen. Het zou zo maar kunnen, zeker als je hier om je heen kijkt.

Het mooie van de lokatie Willemsoord is dat deze voormalige marinehaven zo goed past bij deze beurs. Je vindt er de oude hellingen, dokken, het Reddingmuseum en het Marinemuseum. Dat geeft een mooi historisch besef. En dat besef kreeg ik helemaal, toen ik wandelend langs de kade in de jachthaven het fonkelnieuwe hagelwitte 85-voets zeiljacht van Contest Yachts ontwaardde. Er werd nog wat aan gewerkt voor proefvaarten en oplevering. Regelrechte nieuwe glorie! Wie weet, hoe dit jacht hier over honderd jaar ligt te pronken. Beheerd als ‘Oude Glorie’ door oude mannen, die nu nog geboren moeten worden. Oude boten houden oude mannen jong. En dat zal nog wel even zo blijven.

Met vriendelijke groet,

Bert Kuijpers,
schipper van Nauticlink

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang wekelijks ons watersportnieuws-overzicht