Informatie voor de watersporter

Slow Sailing

Droogvallen op de Wadden is voor iedereen een hele ervaring. Waarschijnlijk omdat je daar door hogere machten gegijzeld in de zachte blub of op de harde bank zes uur lang geregeerd wordt door de elementen. Waar beleef je dat nu nog? Een situatie waaraan je je moet overgeven. Zo lig je daar met je boot bedreigd of onbedreigd te liggen en iedereen begrijpt dat het zinloos is je te vragen op te schuiven, door te varen of op te schieten. Het is een onafwendbare time out, die je zelf in scene kunt zetten. Een urenlange beleving van je nietige zijn in een oneindige natuur. Je bent er mooi zes uur van de wereld.

Een wereld waarin alles sneller moet, massaler en efficienter met krappe marges. Zodat zelfs de jeugd er vroegtijdig afgebrand bij neervalt. Tot nu toe vond ik ’t wel gaaf, die IMOCA’s die steeds sneller thuis waren na een rondje wereld. En petje af voor zo’n François Gabart. Maar sinds dat ik de foto zag van de ‘foilende’ Charal, een 60-voets IMOCA van de laatste generatie (bijna acht ton vliegend boven het water…), bekruipt me het gevoel, dat er toch ook veel verloren gaat bij al dit geweld en toenemende complexiteit. Gitana 17 heeft nu al twee schippers nodig. Er is steeds minder ruimte en tijd voor beleving en voor ons zelf (nu ja, behalve dan in die ‘retro’ Golden Globe Race). Alles draait om prestaties. Dat lijkt misschien stoer, maar snelheid heeft z’n prijs.

Oneindig moeten presteren ten koste van de beleving van het moment zou wel eens ten koste kunnen gaan van de hele ervaring. Van al mijn vroege boot-herinneringen, blijven die van het bijna windloos door de sloten drijven achter de Kortenhoefsedijk (langs de ijsbaan en dan door de brede sloot naar het ‘Wijde Gat’), mij nog het meest bij. Ik zie turend in het water de leliebladeren nog langzaam voorbij glijden. De roeispanen bleven zo lang mogelijk binnen. Mijn ouders hadden halverwege de jaren 60 een polyester jolletje van nog geen vier meter gekocht voor het gezin (..). Zij waren daar in Kortenhoef zo’n beetje de eerste klant in het nieuwe haventje van boer De Kloet, die letterlijk naast z’n koeien een recreatieve onderneming was begonnen. Nu ja, een mini haventje met voornamelijk roeiboten. Ik ruik nog het teer van de steigers. De stilte en rust, die daar toen heerste, vond ik als 10-jarige wel bijzonder, maar ook tamelijk saai. Ik had liever een ‘snelle FJ‘ in Loosdrecht gehad. Maar kreeg daar wel alle tijd om die momenten zo in me op te nemen, dat ik ze me nu nog herinner.

U zult zeggen dat je de ontwikkelingen niet in de weg moet staan. Klopt. Maar anderzijds is het goed zich te realiseren, dat er altijd twee kanten aan de geschiedenis zitten. Bij het begin van het windsurfen (1974) was windsurfen een soort trendy massasport met een tamelijk sociaal karakter voor werkelijk iedereen. Je stond op een plank (of je had ‘m op je auto liggen…), en je telde mee. Vervolgens – ik heb er zelf actief aan meegewerkt – moest het steeds sneller, in de branding en met korte planken. We lachten om ‘deuren’ van 3,60 meter. Maar zo is de sport uiteindelijk wel een acrobatische aangelegenheid geworden, die zichzelf als volkssport heeft opgeblazen.

We lezen steeds vaker, dat we met onze economie, cultuur, logistiek en technologische ontwikkeling onze aardbol te snel uitputten. Lopen we niet een beetje het risico met z’n allen dol te draaien? Je krijgt je spullen onderhand al zowat in huis, voordat je ze hebt besteld…. En we lijken dat nog te willen ook! Na de foilende Moth en de Performance Sailing Classes (‘Durf jij?‘), moeten nu zelfs de IMOCA-oceaanracers het water uit en de lucht in. Dat dwingt tot concentratie op ‘de vlucht’ en geeft bakken stress om de boel beheersbaar te houden. Je weet nauwelijks meer dat je zeilt en waar je bent. Water en tijd zullen voorbij vliegen. Zo verwordt oceaanzeilen een soort Formule 1 activiteit à la America’s Cup. Een verrijking? Dat moet blijken. Ik geloof dat ik persoonlijk toch meer voor de beleving kies, en ‘turend naar de pompeblêden’ of luisterend naar het opkomend water gelukkiger wordt van slow sailing


Met vriendelijke groet,

Bert Kuijpers,
schipper van Nauticlink

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang wekelijks ons watersportnieuws-overzicht