Informatie voor de watersporter

Van de ene verbazing in de andere gevallen

De afgelopen maand heel wat af gelachen. Dat verbaast u in deze tijden? Mijzelf niet het minst. Maar neem nu het verbazingwekkende nieuws ‘Laura Dekker: Nog geen olympische plannen’. Het stond in alle landelijke dagbladen: ADDe Telegraaf en De Volkskrant. Toen ik het voor de eerste keer las, dacht ik dat het weer zo’n melige zeilmeisjes-grap was. Maar nee, de vraag of ze nu voortaan olympisch ging zeilen, was haar echt gesteld, nadat ze een slinger had gegeven aan de klepel van de scheepsklok om de HISWA te openen.

Puur entertainment. Een gevalletje van de klok van heel dichtbij horen luiden, en dan toch nog geen flauw idee hebben waar die klepel nu hangt. Zo ver kun je als journalist dus verdwalen in de zeilsport met al z’n disciplines en kampioenen. Laura Dekker stamelde maar begripvol dat ze het olympisch zeilen ‘wél cool’ vond, maar ‘de zeilers niet persoonlijk kende’. Ze wist het eigenlijk nog niet, en verzon toen de uitvlucht dat ze van het NOC*NSF eerst haar HAVO-diploma moest halen, voordat ze aan de Olympische Spelen mocht meedoen. De werkelijkheid verzin je toch niet!

Terwijl Laura Dekker en Henk de Velde als bekendste Nederlandse zeilers de financiële eindjes maar met moeite aan elkaar weten te knopen, blijken de olympische topzeilers (tamelijk anoniem voor de gemiddelde Nederlander) het Watersportverbond zomaar te kunnen opzadelen met een tekort van 400.000 euro. Als dat geen professionals zijn! Nee, de kernploeg jongens en meisjes kósten niet vier ton, het betreft een overschrijding. Een knappe prestatie die ook mijn verbazing wekte.

Komt het postje ‘Communicatie & Marketing Topsport’ van bijna een tonnetje trouwens nog bij. De olympische zeilerij komt kennelijk niet vanzelf op de buis. Het olympisch gat van zowat een half miljoen zorgde ervoor, dat alle coaches, zeilers en begeleiders met ‘olympische tekens in de ogen’ direct onder curatele zijn gesteld. Sowieso tot 1 mei is de verse directeur van het Verbond Maurice Leeser nog de enige die een bonnetje voor een nieuw lijntje mag tekenen.

Mijn verbazing was ook groot, toen ik begreep dat er in deze crisis geen nationale botenbeurs zal verdwijnen, maar er juist één bij komt! Althans…. Hoewel Burgemeester en Wethouders van Hoorn tot mei nodig hebben om te onderzoeken of een grootschalig evenement wel in Hoorn kan plaatsvinden (met hier alle verdere politieke perikelen en ook de HISWA mengde zich afgelopen week in de strijd), blijkt de ANWB de uitslag al te weten: ANWB Boot Hoorn gaat door. Een curieuze situatie, hoewel ik al wel eerder heb gedacht dat Nederland in stilte door de ANWB wordt geregeerd. Maar zo openlijk?

Geen watersportondernemer zit te wachten op de kans om na Boot Holland, de RAI Amsterdam Boat Show, de HISWA te Water en de HISWA Gebruikte Botenbeurs opnieuw te kunnen schitteren door afwezigheid. Gewoon omdat hij vanwege slechte verkoopcijfers het geld om er aan deel te nemen even niet heeft. En bezoekers missen op ‘halve beurzen’ het complete aanbod en het overzicht, waardoor ze ook liever niet meer komen.

Maar de organiserende partijen hebben kennelijk toch liever een ‘halve beurs’, dan geen beurs. Om zelf te overleven. Komt het geld niet meer uit de bladen, dan moet het uit de beurzen komen! Dat marktwerking en de wet van de sterkste meer kapot kan maken, dan je lief is, wisten we al. Dat ANWB Watersport juist op dit moment een gemeenteraad en HISWA wil trotseren en het risico van een omstreden en ‘halve beurs’ neemt, verbaast. Noem het strategie. De ANWB zoekt met haar beurs ‘de echte watersportsfeer’. Dat is gelukt. Maar wel de watersportsfeer voor een te volle sluis. Het is ‘hoe overleef ik de crisis?-tijd. Een tijd waarin we ons meer kunnen verbazen dan ooit.
Met vriendelijke groet,

Bert Kuijpers,
schipper van Nauticlink

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang wekelijks ons watersportnieuws-overzicht