Informatie voor de watersporter

Volvo Ocean Race VO65’s zijn bij ruwe zee net onderzeeboten en vormen een onnodig gevaar

Het is opmerkelijk dat het ontwerp van de Volvo Ocean Race boten ook tijdens deze editie tot nu toe vrijwel buiten schot is gebleven. Zelfs al is er een zeiler ‘van het dek geveegd’, die het niet heeft overleefd. Maar dit tragische ongeval is niet eens de aanleiding voor de discussie over het ontwerp. Want die loopt al langer. Dat de zeilers zelf terughoudend zijn met hun kritiek, heeft ongetwijfeld te maken hebben met hun eigen positie en belangen. De IMOCA-klasse biedt de oplossing.

Vorig jaar nog, wilde de vorige manager van de Volvo Ocean Race, Mark Turner de frequentie van de race van vierjaarlijks naar tweejaarlijks opschroeven, en daarvoor een serie van acht nieuwe 60-voets boten laten bouwen voor een vijf à zeskoppige bemanning. Boten, die zonder al te veel ombouwkosten ook voldeden aan de eisen van de IMOCA-(oceaan)klasse en gebruikt zouden kunnen worden in de Vendée Globe. Het ging om veranderingen van de kajuit, mast, kiel en zwaarden.

Maar de plannen van de ambitieuze CEO waren te kostbaar voor de Volvo directie. En Turner was exit. Toch had hij een punt. Het bleek in deze editie van de Volvo Ocean Race al na de start in Lissabon. Bij een harde wind en ruwe zee kregen de boten zoveel water over zich heen, en doken ze zo diep in de golven, dat ze veel van duikboten weg hadden. Mooi te zien vanuit de lucht (let op Brunel op 16 seconden). En de recente Dongfeng-beelden van de zuidelijke oceaan spreken ook boekdelen. Al dat overkomende water is vreemd voor boten, die juist bestemd zijn voor de oceaan. Het lijkt dat het huidige ontwerp is bedacht door technische zeilers, die dachten dat je met een heel team ook wel leuk kon matchracen over de wereldzeeën. Maar oceaanzeilen is toch iets anders dan een zeilwedstrijd tussen de boeien.

Bij het oceaanzeilen bestaat het spelletje niet alleen uit het slimmer zeilen dan je concurrenten, maar bind je ook nog eens de strijd aan met de elementen. En die strijd wordt bij uitstek bepaald door je materiaal. Vergelijk hoe de IMOCA’s hun bemanning bescherming bieden, en relatief droog door het water gaan. En dan hebben we het nog niet eens over de ‘vliegende’ Ultim trimaran van recordhouder Gabart. Die is op wat incidentjes na z’n hele wereldomzeiling sprotdroog gebleven. Dan is het raar om te zien, dat de huidige Volvo Ocean Race boten met hun open kuipen de omvangrijke bemanning het minimum aan beschutting bieden. En de verhouding tussen de in de golven prikkende romp en vierkante meters zeil lijkt ook de kans op averij bepaald niet te verkleinen. Er ontstaan mega-krachten, die geen kant op kunnen. De maxi-trimarans en IMOCA’s laten zien dat je foilend en planerend vele malen beschermder, droger en veiliger de oceaan te lijf kunt gaan. En tegelijk ook nog eens sneller kunt zeilen…

Natuurlijk doen die overkomende waterpartijen het wel lekker in de media, maar dat zal het doel toch niet zijn. Hoewel, bij de Volvo Ocean Race weet je het nooit (..). Op een VO65 moet zelfs de stuurman achter op de boot zich permanent schrap zetten voor overslaande golven. Op deze wijze ‘gehandicapt’ rond de wereld varen slaat eigenlijk nergens op. Goed zeemanschap zou daarom tot een andere bootkeus moeten dwingen. Sinds begin deze maand kan en wil de IMOCA klasse een oplossing bieden. Tijdens de algemene jaarvergadering in Lorient, hebben de leden ingestemd met het idee om met hun 60-voeters in een bemande setting aan de volgende Volvo Ocean Race mee te doen. Hoe één en ander in elkaar gestoken zou kunnen worden, moet deze weken volgen uit overleg tussen de oceaanklasse en de Volvo Ocean Race-organisatie. De IMOCA-schippers willen wel, zo luidt het. ‘De bal ligt bij de Volvo Ocean Race…’

Zouden de twee organisaties het inderdaad eens kunnen worden, dan is de hele zeilsport daarbij gebaat. En zou de injectie van IMOCA know how en ervaring misschien wel de redding kunnen zijn van die hele Volvo Ocean Race, waarvan het concept – met uitzondering van de publiciteitsmachine – toch her en der behoorlijk rammelt. En nog mooier: misschien wel de redding kunnen zijn van het leven van een trimmer  op het dek van een duikboot zonder enige beschutting.

Met vriendelijke groet,

Bert Kuijpers,
schipper van Nauticlink

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang wekelijks ons watersportnieuws-overzicht