De eerste Roboats voeren al over de Amsterdamse grachten. Geheel autonoom bewegen deze varende robots van A naar B. De scannen constant de omgeving en ‘zien’ niet alleen woonboten en bruggen maar ook andere vaarweggebruikers. Die worden vakkundig ontweken. Landvasten? Niet nodig, de handig geplaatste voortstuwing drukt de Roboat stevig tegen de kade zodat passagiers kunnen aanmonsteren voor een ontspannen vaart langs files en opstoppingen op de kades. Er zijn talloze toepassingen denkbaar. Zo kunnen de robotjes de vuilnisdienst overnemen pakketjes bezorgen of pontons vormen voor evenementen.
Dronken wildwestvaarders
Toch lijkt het alsof een groep urban-infrastructure-innovationnists op een herfstige ochtend heeft gedacht: ‘He water, daar kunnen we wel wat mee’. Wie in de zomer wel eens aan de Amsterdamse grachten bij een druk kruispunt op een brug heeft gestaan, weet wat een complete chaos het daar kan zijn. Enorme rondvaartboten die hun rondje zo snel mogelijk willen afmaken en als beroepsvaart voorrang hebben komen voortdurend in conflict met sloepen, motorbootjes en piratenvaartuigen met veel te lichte buitenboordmotoren die niet eens in z’n achteruit kunnen. Tussendoor drijven nog de toeristen op waterfietsen. Youtube staat vol met tenenkrommende video’s hierover. Hoe zou een computergestuurd bootje zich hierin staande houden? Schippers moeten voortdurend beslissingen nemen. Een koers bepalen ten opzichte van een stilliggend object gaat nog wel. Maar wat doe je met aso’s die hun vaartuig overal voor gooien. Als die een robotbootje zien denken ze, mooi ik vaar door want die robotboot heeft een ingeprogrammeerde noodstop en gaat wel aan de kant. Maar wie weet inspireren de keurig stuurboordwal houdende vlotjes de halfdronken wildwestvaarders ook wel om zich beter te gedragen op het water.
De laatste schippers
We zouden ons ook kunnen afvragen of we het wel moeten wíllen, zelfsturende vaartuigen. De robot neemt wel de plaats in van een mens. Neem de waterfietsen, waar deze prototypes Roboats erg op lijken. Waterfietsen zijn een succes omdat de toeristen zelf kunnen varen. Ze zorgen zelf voor de voortgang door te trappen en ze bepalen zelf hun koers. Of dat altijd een succes is moeten ze zelf beoordelen maar het raakt wel aan de vrijheid op het water. De vrijheid om te gaan waar je wilt. Watersporters kennen dat gevoel en dat maakt de watersport ook zo aantrekkelijk.Maar ook bij het vuilnis ophalen over water, het rondvaren van toeristen of veerdiensten, natuurlijk kunnen we hier de mensen buitenspel zetten en laten vervangen voor robots. Maar worden we daar gelukkiger van? Moeten we een miljoenenproject opzetten om de laatste banen ook te elimineren? Of moeten we juist trots zijn dat er mensen werken hebben op en rond het water.
Milieu
Toch zijn er ook toepassingen te bedenken waarbij autonome vaartuigen nuttig kunnen zijn. Vanuit de watersporter gedacht is het fijner als er over het water een autonoom voetveer vaart in plaats van een vaste brug. Pontons van autonome vlotten zijn praktisch. En een elektrisch varend bootje met een eigen laadstation is natuurlijk beter voor het milieu dan een brullende dieselmotor. Er zijn genoeg voors en tegens maar over een ding zullen we het allemaal eens zijn als botenliefhebbers. De varende badkuipen waar nu mee wordt getest, zijn ontzettend lelijk.
Foto: MIT
Dit bericht is geschreven door Klaas Wiersma, onafhankelijk watersport journalist voor Nauticlink. Wil je reageren op dit bericht? Laat hieronder een reactie achter of stuur Klaas Wiersma een e-mail via nieuwsdienst@nauticlink.com of contact hem via linkedin
