De Volvo Ocean Race werd tot nu toe gevaren met niet-foilende boten, de VOR65-klasse heeft geen draagvleugels. In een ander groot circuit, de America’s Cup, draait alles om innovatie en daar scheren de boten al jaren met hoge snelheid ruim boven het water. Er is ook een tussenvorm en dat zien we in de Vendée Globe race, de beruchte solo nonstop rond de wereld wedstrijd die elke vier jaar wordt gevaren vanuit Frankrijk. Deze tussenvorm is het ‘semi-foilen’, de 60voets jachten in de Imoca-klasse hebben wel draagvleugels in allerlei verschillende vormen maar geen roer met vleugels. Ze komen met de voorkant ver uit het omhoog maar de achterkant van het schip blijft contact houden met het water. Hierdoor slaan de oceaangolven keer op keer hard tegen de onderkant van het schip wat de boten zeer oncomfortabel maakt bij harde wind. Toch staan de Imoca-regels geen dragende roeren toe. Een van de belangrijkste doelen van de klasse-organisatie is om de kosten binnen de perken te houden. Volledig foilen zou het ontwikkelen van een boot aanzienlijk gecompliceerder maken. De terechte vrees is dat de klasse zichzelf hiermee om zeep kan helpen. Als alleen nog een paar hele rijke teams dit kunnen betalen hebben ze niemand meer om tegen te varen.
Een van de deelnemers van de afgelopen Vendée Globe is Louis Burton. Hij werd derde met een tijd van tachtig dagen en tien uur. Na de race kocht hij het radicale schip L’ Occitane van een collega-zeiler. Dit schip heeft een vooruitstrevend ontwerp met een zogenaamde ‘scow-bow’, een volle ronde boeg. Inmiddels zitten de stikkers van Burton’s sponsor Bureau Vallée op de boot. Maar er is nog iets gebeurd. Toen Louis op vakantie was heeft z’n team een van de twee roeren foilend gemaakt! Deze boot komt nu helemaal uit het water in plaats van half. Voor deelname aan wedstrijden wordt het reglementaire roer natuurlijk weer gemonteerd. Maar de hint van Burton’s team aan de Imoca-klasse is natuurlijk niet mis te verstaan. “Wij willen foilen”.
