Moet toch iets over gezegd worden. Niet over de Ocean Race crash in Scheveningen, maar over een andere crash, de Ocean Race en MeToo. Baas Denéchau van de Fédération Française de la Voile – de Franse zeilbond – heeft zich verplicht gevoeld ‘het signalement’ van Kevin Escoffier (43) door te geven aan het Franse ministerie van Sport. Wegens vermeend sexueel grensoverschrijdend gedrag afgelopen mei tijdens de stopover in New-Port. De beschuldigde betreft niet de eerste, de beste. Escoffier was tot en met de vierde etappe de Franse schipper van Ocean Race-deelnemer Holcim-PRB, kanshebber op de eindoverwinning en heeft een imposante staat van dienst (Engels).
De Franse oceaanzeiler zelf noemde het voorval op zijn Instagram account aanvankelijk een ‘zogenaamd incident’. Wat dat dan ook mag inhouden. Het zou intern worden opgelost. Maar daar is het niet meer van gekomen. Escoffier heeft zijn aanvankelijke zienswijze daarom ook maar weggehaald. Denéchau: “Na het voeren van een aantal telefoongesprekken leek me het voorval – hoewel niet helemaal helder – toch alles te hebben van sexueel grensoverschreidend gedrag. Ik kon niet anders dan actie ondernemen.” Hoewel – maar eerder omdat – het om een ‘jonge vrouw, lid van het team‘ zou gaan, wil het Holcim-PRB team (onder wie ook de Nederlandse Annemieke Bes) er niets over kwijt. Het incident had wel tot gevolg, dat de Holcim-PRB boot zonder Escofier naar Arhus is vertrokken. De Franse zeiler moest – en moet – thuis in Bretagne de gebeurtenissen maar afwachten.
Opmerkelijk hierbij is dat de Ocean Race-organisatie het plotseling wegvallen van de kanshebber afdoet als een ‘vertrek om persoonlijke reden’. Er is bovendien nergens een officiële klacht tegen Escoffier ingediend. Daarbij is niet duidelijk of ‘het slachtoffer’ van Escoffier een zeilend teamlid is, of deel uitmaakt van het walteam. Nu maakt dat voor de betrokkene natuurlijk geen snars uit. Wel voor de perceptie. Want menigeen zal toch stilletjes denken ‘dat krijg je er nu van als je een boot met een paar mannen en vrouwen wekenlang in alle eenzaamheid de zee op stuurt…’. Dan krijg je waar ze bij de marine ook last van hadden (of hebben). En overal elders. De zeilwereld onderscheidt zich op dit vlak immers niet van de rest van de wereld. Een glanzende carrière ligt zo maar in duigen. En hoe terecht blijkt pas later. Tja, zo kan het verkeren in dit tijdsgewricht…
Iets heel anders, waar we óók niet omheen kunnen. De komende registratie van pleziervaartuigen. Al sinds jaar en dag een heet hangijzer. Maar het schijnt er nu echt van te gaan komen. Het ministerie heeft er zelfs al een projectleider voor in dienst genomen. Als we tenminste Watersportverbond-directeur Arno van Gerven mogen geloven. In zijn mei-column bereidt Van Gerven de Nederlandse watersporter voor op de sinds decennia gevreesde registratie van boot én bootbezitters. Ja gevreesde, want de maatregelen gaan onvermijdelijk leiden tot extra kosten. En de kans is natuurlijk levensgroot dat er daarna een aparte vaartuigbelasting zal volgen. Of dat bootbezitters de waarde van hun boot mogen optellen bij hun fiscale bezit in Box 3. Want waarom een tweede huis wel en een boot niet? Het schijnt nu de VVD ‘om’ is, allemaal niet meer te voorkomen te zijn. En zo te lezen wil ook het Verbond graag meewerken aan het plan van het ministerie.
Want de Nederlandse watersportvertegenwoordiger heeft de projectleider goed in de oren geknoopt aan de knoppen te willen draaien (..) bij de ontwikkeling van de ‘registratie pleziervaartuigen’. Althans naar eigen zeggen. Uit pure burgerzin om het foute geld van de maffia bloot te leggen en de onderwereld een poets te bakken. Prijzenswaardig dus. Maar het zou ook kunnen zijn, dat het Verbond vooral macht en gewin ziet om voor deze registratie het Ministerie van Infrastructuur en Waterstaat een beetje te pleasen. En inmiddels zonder al te veel kritiek, nu dat Nederland steeds zwaarder zucht onder openlijke ondermijning en criminaliteit. Een ontwikkeling die onder watersporters het begrip voor een vaartuigenregistratie ongetwijfeld heeft doen groeien. Het gaat immers om aankopen ter waarde van maanden, al dan niet jaren werken. Dat is geen klein bier. We wachten het af. Te meer daar de uitvoering van de plannen om een waaier van redenen nogal complex is.
Een gebeurtenis en ontwikkeling waar je weinig meer aan doet. Dus geen slapeloze nachten waard zijn (tenzij je Escoffier heet, of je je boot vanuit je achterzak zonder bonnetje hebt afgerekend). Wakker liggen doen we in deze zwoele zomermaanden bovendien al vaak genoeg. Laten we die dagelijkse sores dus nu maar even proberen te vergeten. En eerst onbekommerd de zomer op het water vieren. De volgende column verschijnt toch ook pas in september. Ik wens u mooie vaardagen, een gunstige wind en een behouden vaart!
PS
Nu dat Orka’s op een nogal kwaadaardige wijze aan een opmerkelijke promotietoer werken, is het misschien een idee de column ‘Het Orka mysterie‘ van zowat drie jaar geleden nog eens (of alsnog) te lezen. Vertelt iets hoe de mens met deze beesten omgaat. ‘t Is toch vakantietijd.
Met vriendelijke groet,
Bert Kuijpers,
Opstapper van Nauticlink
