Onlangs is bekend gemaakt dat er een Nederlandse boot zal deelnemen aan de Ocean Race 2022-2023. Die 2022 kan wel gemakkelijk tot verwarring leiden, want de wedstrijd start in het Spaanse Alicante niet eerder dan op 15 januari 2023. Een corona-gevolg, ja. Een echte definitieve supersponsor en naamgever aan de Nederlandse inzet lijkt er echter nog niet te zijn. De organisatie moet het voorlopig met een ‘businessclub’ en wat subsponsors doen. Het blijft zodoende nog een beetje ‘zeilen met de zeilen die we hebben’. En waar het persbericht niet over rept, is dat de komende Ocean Race min of meer twee winnaars zal krijgen. Hier lijdt ook de zeilsport aan inflatie.
Inflatie? Ja, want de Ocean Race vaart voor de eerste maal in twee verschillende klassen: de ‘oude’ VO65 (met de gepresenteerde Nederlandse boot met jong talent) en de prestigieuze IMOCA 60 als echte raceklasse. De IMOCA kennen we van lange, non-stop, en veelal soloraces voor professionele zeilers, zoals de Vendée Globe rond de wereld. (In plaats van de Ocean Race overigens pas écht de meest prestigieuze zeilwedstrijd van de planeet.) Op de site van de Ocean Race leren we, dat de nu met vijf zeilers bemande IMOCA’s zullen strijden om ‘The Ocean Race Trophy’ ofwel de hoofdprijs. Bij de VO65’s vol minder ervaren beloften gaat het nadrukkelijk om de ‘The Ocean Race Trophy for VO65‘. Een ideaal scenario voor verwarring, met onvermijdbare gevolgen voor het succes van de race.
Het is alsof er in de Formule 1 autoraces à la Max nog wat andere type wagens meerijden voor een eigen Formule 1-klassement. Dat komt de duidelijkheid niet ten goede. De IMOCA-60’s worden vooral solo gevaren, maar in dit unieke geval door een team van vier mannen, een vrouw en een ‘onboard-reporter’. De IMOCA-klasse staat – binnen omschreven ‘box-maten’ en bepalingen – technische verschillen toe en is de absolute ontwikkelingsklasse. Hieraan doet Nederland (voorlopig) dus niet mee. De VO65’s worden waarschijnlijk gezeild door zeven mannen dan wel elf vrouwen (of in verschillende combi’s daar tussenin). De VO65-klasse wordt op deze wijze het klassement voor de nieuwe generatie zeezeilers. Vandaar de toepasselijke naam voor de Nederlandse deelnemer: ‘Sailing Team NextGen‘.
Het initiatief en de organisatie van ‘onze’ Ocean Race-deelname is in handen van Sailing Holland en DutchSail. De eerste kennen we al van de afgelopen Ocean Race-campagnes met Brunel. DutchSail is nieuw in Ocean Race-kringen. Het komt voort uit de mislukte America’s Cup-ambitie begin 2019 van Simeon Tienpont en wil voorzien in het gat dat het Watersportverbond laat vallen op het gebied van het (oceaan)zeilen voor professionals. Dat laatste is althans mijn idee. Wie een andere mening is toegedaan, moet maar eens zoeken naar het onderwerp oceaanzeilen (of IMOCA) op de site van het Watersportverbond.
Samengevat, mooi dat we met onze jonge beloften toch nog betrokken blijven bij de Ocean Race, zij het (nog) niet bij de ‘eredivisie’. Maar nog steeds jammer, dat het in Nederland met de aandacht voor de IMOCA’s maar niet wil opschieten. Na de deelname van veteraan Pieter Heerema aan de Vendée Globe 2016 (onder het motto ‘meedoen – en uitvaren – is belangrijker dan winnen’), blijft wat dat betreft de hoop vooralsnog alleen gevestigd op Mark Slats in de 2024-editie. Voor de komende Oceanrace zal de Nederlandse organisatie haar publiciteit logischerwijs vooral richten op de prestaties van ons aanstormend talent. Terwijl het internationaal om de foilende (..) IMOCA’s zal draaien. Dat zou de impact van de Ocean Race wel eens in de weg kunnen gaan staan.
NB
Zoals bekend kun je in hartje zomer vaak iets beters doen dan columns lezen (of schrijven…). Reden dat we een maand overslaan en de eerstvolgende column niet eerder dan eind augustus verschijnt. In de tussentijd mooie maanden en een behouden vaart!
Met vriendelijke groet,
Bert Kuijpers,
Opstapper van Nauticlink
