In december lees ik dat ShipSoft Marine per 31 december 2023 er mee stopt. Het hielp zeventien jaar lang plezierschippers en beroepsschippers aan werkende navigatie-systemen. ‘Voor boten en schepen’, zoals ze zelf zeggen. Een belangrijke reden voor het beëindigen van het bedrijf: de markt- en technische ontwikkelingen. De bijna oneindige mogelijkheden om allerhande apparaten simpelweg ‘plug ‘n play’ op je boordnetwerk aan te sluiten. Daar heb je volgens de aanbieders nauwelijks nog hulp bij nodig. Gevolg is dat kleinschalige MKB-bedrijven, die het van een persoonlijke service moeten hebben, het loodje leggen tegen de prijsaanbiedingen van volumereuzen met zo min mogelijk service. In het digitale geweld van onze maatschappij lijkt persoonlijk contact het onderspit te delven van een anoniem bestaan.
U las liever een vrolijkere boodschap op de drempel van 2024? Kan ook. Want dat ‘plug ‘n play’ op de doos, valt in praktijk nogal eens vies tegen. Zie eerst maar eens aan dat foutloze en veilige boordnetwerk te komen. Een netwerk waarin geen bitje meer dwars ligt, en waarop je zelf helemaal los bent. En dan is er nog iets. Dat alles van laptop, tablet tot telefoon ‘plug ‘n play’ te koppelen zou zijn, wil zeker niet zeggen dat de techniek ‘onder de motorkap’ er even simpel op wordt. Met als gevolg dat bij een haperend ‘plug ‘n play’ apparaat er in 2024 vaker een beroep zal moeten worden gedaan op regelrechte hardware en software ‘nerds’. Digitale tovenaars met een kennis-niveau van een andere orde. Niet leverbaar als gratis service na aankoop. Branches komen en gaan nu eenmaal met hun tijd. Da’s steeds wennen, maar hoeft niet automatisch ten koste te gaan van menselijk contact.

Wat verdwijnt er nu eigenlijk wél definitief? Minder dan we denken. Er komt vooral meer bij, waardoor alleen verhoudingen verschuiven. Neem het terugkerende ‘vinyl’ in de muziek. In de watersport mag ‘foilen’ in al z’n verschijningen dan wel dé toekomst lijken, we zeilen, motoren, roeien, kayakken, windsurfen, en kiten ook nog steeds met z’n allen. Soms komen afgeschreven ideeën ook weer terug. Vaak mogelijk gemaakt door nieuwe hitech materialen of onder druk van economische veranderingen. Zo kwam mij een artikel onder ogen over de wedergeboorte van de ‘ekranoplan’… Ja, je leest het goed de e-kra-no-plan. Noch boot, noch vliegtuig.

Het is het – ‘t zal niet – Amerikaanse Regent Craft, die het oorspronkelijk Russisch concept nog eens probeert te ontwikkelen, maar nu met moderne materialen en elektrische stuwkracht. Dankzij z’n voorwaarte snelheid bouwt er zich tussen de vleugels van het vaarvliegtuig (of vliegvaartuig) en een glad (!) wateroppervlak zoveel druk op, dat het ding gaat zweven. Vlak boven het water, want hoger dan tien meter valt die druk weer weg. In de jaren zestig hebben in Rusland op de Kaspische Zee al ekranoplanen gevaren, cq gevlogen. Ze werden Kaspische Zee-monsters genoemd. Denk niet dat Regent Craft de natte droom is van een om aandacht verlegen luchtvaartmillionair. Het bedrijf kan rekenen op miljoenen dollars van Lockheed, Japan Airlines, de Arabische emiraten en Silicon Valley-grootheden als Mark Cuban en Peter Thiel (Paypal).
Zo blijven we rekenen op de vooruitgang en optimistisch. Zeker, delen van onze economie worden door de tijd ingehaald. Maar daar krijgen we andere activiteiten voor terug. Dat is toch een bemoedigende gedachte zo rond de jaarwisseling. Tegelijk blijven we als watersporters natuurlijk wel alert. In 2024 zal het nog wel loslopen, maar u bent gewaarschuwd. Regent Craft denkt z’n nieuwe elektrische ‘Seagliders’ (actieradius 300 km, 12 personen, 1600 kilo lading en 300 km/pu) al in 2025 commerciële vluchten te laten maken op die maximale tien meter hoogte. Dat zal dus ‘Vliegen doe je Samen’ worden. Ik wens u een hoopvol 2024!
Met vriendelijke groet,
Bert Kuijpers,
Opstapper van Nauticlink