Twee Nederlandse solozeilers hebben afgelopen maand een prima prestatie geleverd in een loodzware Mini Transat 650, de springplank naar de hoogste klasse van het internationale oceaanzeilen. Veteraan Robert Rosen Jacobson eindigde op de tiende plaats in de serieklasse, Lucas Schröder deed hetzelfde in de klasse van de prototypes. Op en top zeilfanaten. Erg veel publiciteit – goed voor sponsoring – leverden die tiende plaatsen hen echter niet op. Onze sportpers is drukker met het wel en wee van de gevestigde olympische zeilorde, dan met de ‘Formule 1’ in de zeilsport, het oceaanzeilen. Zelfs al doen daar Nederlanders aan mee. Tenzij, ja, tenzij er een relletje de kop opsteekt, waarbij een andere zeilfanaat, het alom bekende zeilmeisje Laura Dekker is betrokken.
Zowel Lucas Schröder als Laura Dekker waren genomineerd voor de Van Rietschoten Trofee. De eerste meldde de jury echter dat ‘hij op geen enkele wijze geassocieerd wilde worden met de nogal omstreden expeditie van de jonge solozeilster’ en zich daarom terugtrok. Zijn verklaring bleek spekkie voor het bekkie van de journalisten en veroorzaakte een hoop geschrijf, discussie en media-gedoe. Het fenomeen Laura Dekker bleek nog steeds goed voor een flinke polarisatie. Tot en met een Jakhalzen-item in ‘De Wereld Draait Door’ aan toe.
Heel wat wedstrijdzeilers bleken Schröder wel te snappen. Want als je als volwassen kerel al jaren bezig bent om via de gebaande wegen en selectieprocedures zeilprestaties neer te zetten, is het niet leuk om zomaar vergeleken te worden met een ‘geparachuteerde kamikaze bakvis’, die op haar zestiende de wereld omzeilt en zo met alle aandacht aan de haal gaat. Maar is dit geen gevalletje tunnelvisie? Vraag de gemiddelde Nederlander naar de naam van een zeiler en zeilster en de kans is groot dat het antwoord luidt Henk de Velde en Laura Dekker. Wie bewijst de zeilsport nu de grootste dienst? De wedstrijdzeiler die z’n overwinningen het meest in beperkte kring moet vieren, of de ‘toerzeiler’ over wie de media zich ontfermen?
We schreven net nog ‘kamikaze bakvis’, maar dat was wel voor de laatste maal. Want sommigen mogen dan nog wel lacherig doen over de zeilprestaties van Laura, maar dat komt omdat zij niet beter weten. Een enkele vergelijking. De trofee-waardige Lucas Schröder zeilde voor de tweede keer solo van Frankrijk via Madeira (1100 mijl) en vandaar naar Brazilië (3100 mijl). In wedstrijdverband tussen tientallen zeilvrienden en met meerdere begeleidingsboten. Laura Dekker zeilde inmiddels moederziel alleen over drie oceanen met als langste oversteek zowat 6000 mijl van Darwin naar Durban.
Niet dat ik altijd voorstander ben geweest van haar onderneming, maar dat was nog met een andere boot (een Hurley 700) en nu ruim twee jaar geleden. Natuurlijk is er een grens, maar het meisje is intussen 16 en op een paar maanden na, net zo oud als dat Jessica Watson was, toen ze 18 oktober 2009 vertrok voor haar non-stop wereldomzeiling. Watson is na thuiskomst uitgeroepen tot ‘het lichtend voorbeeld voor heel jong Australië’ en schippert op haar achttiende straks de jongste boot ooit in de komende Rolex Sydney Hobart race. Dan blijven wij toch niet een beetje moeilijk en flauw lopen doen?
Het traject dat Laura Dekker tot nu toe met succes heeft afgelegd, is reden genoeg voor een nominatie voor de Van Rietschoten Trofee, die dankzij het nomineren via het internet wat toegankelijker is geworden. De trofee krijgt zodoende misschien meer iets van een publieksprijs. Gezien de positie van de zeilsport, valt daar meer voor, dan tegen te zeggen. Wellicht moet dat even wennen. Als er één is, die heeft laten zien, wat de zeilsport voor een mens kan betekenen en die zich zo ‘op bijzondere wijze voor de zeilsport verdienstelijk heeft gemaakt’, dan is het Laura Dekker wel. Dat ze de prijs niet heeft gekregen, valt ook wel weer te begrijpen. Ze moet voor het mooie tenslotte nog wel even rond zien te komen…
Inderdaad! Ik heb mij inmiddels voorgenomen de zeilexpeditie van Laura Dekker uiterst serieus te nemen. En eerlijk is eerlijk, dat kan ook moeilijk anders met haar opgebouwde ‘track record’ van het afgelopen jaar. Wie dat niet doet, loopt vast in z’n eigen systeem. Wedstrijdzeiler Lucas Schröder heeft het eigenlijk al bewezen: zijn terugtrekking voor de Van Rietschoten Trofee heeft zijn prestaties duidelijk extra publiciteit gegeven. Maar dat laatste dan wel vooral dankzij Laura’s bekendheid.Tja, zo werkt dat. De stem van het volk heeft genomineerd, en de zeilsport mag blij en trots zijn, dat Nederland een fenomeen als Laura Dekker rijk is.
Met vriendelijke groet,
Bert Kuijpers,
schipper van Nauticlink