Informatie voor de watersporter

Averij van de Toekomst: ‘Printplaatje Stuk, Boot Verloren’

Van de zes Volvo Ocean Race-boten heeft alleen winnaar Puma ongestoord het traject van Nieuw-Zeeland naar Brazilië kunnen afleggen. De rest heeft gaande de 6700 zeemijlen de competitie moeten onderbreken vanwege een gebroken roer (Sanya), rompproblemen (Telefonica, Camper, Abu Dhabi) of een gebroken mast (Groupama). Allemaal het gevolg van de jacht op de heilige graal van de lichtste boot. Wie daaraan meedoet, haalt willens en wetens een notoire spelbreker aan boord.

De Volvo Ocean Race als zo’n vooropgezet brekebeen-spelletje vind ik niets. En een walteam, dat tien man sterk vanuit het Argentijnse Ushuaia uren moet varen naar het Chileense Kaap Hoorn om daar in een baai aan het einde van de wereld met behulp van generatoren en warme luchtkanonnen Telefonica een beetje duurzaam te repareren, benadert de waanzin. Geen zeilwedstrijd zonder materiaalslag. Maar een wedstrijd die ontaardt in alleen maar een materiaalslag, verliest toch aan glans. U denkt daar misschien anders over.

Maar persoonlijk zie ik de Volvo Ocean Race liever als een krachtmeting tussen de elementen, boten en mannen die niet kapot gaan, dan als een test van materialen en constructies. Zelfs als deze materiaalslag onze vooruitgang zou dienen. Daarom weet ik ook, dat we nog lang niet uitgetest zijn ‘of het niet met minder of anders kan’. Door jachten bijvoorbeeld vol te proppen met digitale techniek. Want u dacht toch niet, dat plezierboten aan de elektronische beweging konden ontsnappen? Erger, de toekomst ligt al achter ons!

Afgelopen 31 maart heeft de reddingsboot ‘Antoinette’ van Stellendam bij een noordwestenwind van 6 beaufort een motorjacht opgepikt op 40 (..) mijl uit de kust. Het betrof een midden op de Noordzee totaal lamgeslagen Noorse motorboot. Niks werkte meer, ze hadden alleen nog een handsetje met weinig bereik aan boord, waarmee ze een even gebrekkige positie hadden opgegeven. Geen ampère’tje meer te bekennen. Na twee uur varen gingen een paar stoere KNRM’ers aan boord om te bekijken of ze het energieprobleem op de beproefde manier konden oplossen. Maar helaas, er viel niets meer aan te doen…: kapot printplaatje! Een verontrustend voorvalletje.

Ik herinner me vergelijkbare problemen met de eerste elektronica in auto’s. Met een platte accu, kon je een Citroën ook niet meer besturen. Het is niet te hopen, dat we met het toenemend elektronisch comfort op plezierjachten diezelfde fase opnieuw moeten beleven. Om over de opkomst van robotica op boten, maar niet te spreken. Krijg je van die dolkomische situaties, dat je schroef ‘op één of andere manier’ alleen nog maar vooruit wil draaien, als het lampje boven de kaartentafel ook brandt.

Of u nu wilt of niet: ook uw eigen averij gaat digitaliseren. Dat is de toekomst. Uw boot luistert straks immers liever naar het boordnetwerk, dan naar u als schipper. En u weet hoe het werkt met software. Alle kans dat u eens vastloopt, misschien niet meer aan de grond, maar wel software-matig. Komt de KNRM een computer ‘nerd’ met printplaatje overzetten, om u weer varend te krijgen. Denken we met heimwee terug aan de tijd, dat varen nog simpel was en ze in de Volvo Ocean Race 2011-2012 nog gewoon mast en rompen braken, of een roer verloren. Wat een heerlijk tijd moet dat zijn geweest!
Met vriendelijke groet,

Bert Kuijpers,
schipper van Nauticlink

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang wekelijks ons watersportnieuws-overzicht