Madeira – Solo zeezeiler Ysbrand Endt is vanmorgen gefinished in Madeira. Hij werd tiende van de 48 deelnemers in de eerste etappe van de Mini Transat. Een solo zeilrace van La Rochelle naar Salvador de Bahia. Het venijn zat in de staart. Het gebeurde op een afstand van een paar uur zeilen van de finish van de eerste etappe: Endt wordt geveld door zijn giek. Een incident dat hem een aantal plaatsen kostte. Het had dus nog mooier kunnen zijn, “maar zeker niet ontevreden…”
Ysbrand Endt vertelt:
“Vanmorgen ben ik aangekomen om 5.43 uur NL tijd in Madeira. Ik ben als tiende geëindigd. Gisteren lag ik nog zesde. Ik heb 3 uur verloren vannacht. Ik heb de giek tegen mijn hoofd gehad en ineens lag ik gestrekt en bewusteloos in de kuip. Een paar seconden.”
“Dat was op 55 mijl van de finish. Ik was een zeil aan het wisselen. Ik kwam bij en het bloed spoot uit mijn neus. Wond op mijn hoofd. Spinnaker in het water. Het was donker. Ik was aangelijnd en in de kuip. Ik ben er wel van geschrokken.”
“Het waren al snel enorme rode plekken. In de spinnaker, maar ook op het dek, bloed vermengd met zout water. Kledderboel. Ik heb eerst de boot op koers gelegd, de VHF (radio) gepakt en het gemeld bij het begeleidingsschip. Dokter aan de lijn gehad. Die gaf aan dat ik me geen zorgen moest maken.”
Geschrokken
“Ik heb de boel schoongemaakt met het beetje water dat ik nog over had. Ik was een beetje duizelig. Al met al duurde het wel even voordat ik weer op snelheid lag. Het waaide windkracht 4 a 5. Ruwe zee. Je bent toch voorzichtiger en nog geschrokken. Ik heb er een gaasje op gedaan pet erover en die met duct tape aan mijn hoofd vastgeplakt. Klonk goed zei de dokter. Goed om te weten dat ik heel rustig en zakelijk blijf in zo een situatie.”
Top 10 positie
“Maar ineens lag ik 3 uur achter en kwam 2 mijl voor de finish zonder wind te zitten. Jammer. Maar nu ik al een paar uur aan wal ben voelt het veel positiever. Ik ben toch wel heel erg tevreden. Ik sta bij de top tien en heb nog alle kans op een podiumpositie. Ik vaar nog met al die top Franse gasten mee.”
5.43 uur Madeira finish
“Ik heb goed gevaren. En de juiste keuzes gemaakt. Dat ik langs de frontlijn ben gevaren, dat was een goede strategische keuze. Maar ik realiseer me ook dat ik ook best wel een paar momenten heb gehad dat ik de draad kwijt was. Dat moet beter. Is het te weinig eten, te weinig slaap? Dat kan beter in de tweede etappe.”
Enorm zwaar, 10 dagen in een wasmachine
“Het was heel zwaar. Het voelde echt alsof ik de afgelopen 10 dagen in een wasmachine gezeten heb. Het was nooit rustig. De cycloon bij Ierland zorgde voor grote golven van het noordwesten en wij hadden wind uit het zuidoosten. Wind tegen stroom. Dat was heel wild. En die boot klapt er gewoon vol gas doorheen. Alles klapt, en bonkt. Continu word je heen en weer geschud. En dat negen dagen, dat is zo enorm zwaar.”
“Het is ook zo vermoeiend. Dat is het zware en gevaarlijke aan deze race. Je lichaam neemt gewoon rust op een gegeven moment. In plaats van 20 minuten heb ik ook wel eens een uur geslapen. En dat kan als je buiten de gevarenzone bent, maar niet in een scheepvaartroute bij Cap Finistère bijvoorbeeld.”
Samen Solo
“Halverwege deze etappe lagen Christa en ik vlak bijelkaar. Dat was echt geweldig. We spraken veel over de marifoon. Soms heel frustrerend, want ze zeilde soms zo bij me weg. Wat doe je nu, vroeg ik dan. Maar op een gegeven moment ging ik meer oostelijk en Christa meer west. Daar zijn we elk onze eigen weg gegaan. Dat wilde ik ook. En zij ook. Ik voelde me schuldig en rot, maar dit wilde ik. Ik wilde die race winnen, aandacht voor de boot en mijzelf en de snelheid.”
Ik hou van je
“Na vijf dagen hoorde ik haar weer op de marifoon met een ander praten. Ik zocht contact en het voelde heel anders. We hadden afstand genomen. Dat was best bijzonder om te constateren. Het klonk ook afstandelijker. Er was minder connectie. Ze zei nog ‘ik hou van je’, maar dat klonk alsof ze het tegen iemand willekeurig zei. Het was goed dat je kan loslaten. Je kiest elk voor je eigen pad. Dat geeft ook kracht. Dat je erop vertrouwt dat je weer bijelkaar komt.”
Grote kick
“Over een week gaan we weer. Ik heb er echt al zin in. Niet omdat het nou zo lekker zeilen was, maar ik ben heel tevreden met deze positie. Tiende van de 48! Het podium is mogelijk. Dit geeft me een grote kick.” (Persbericht Christa ten Brinke en Ysbrand Endt, Transat 6.50)
