Onze landgenoot Pieter Heerema (65) is na bijna vier maanden zeilen in de Vendée Globe niet ver meer van de finish. Op dit moment ligt zijn ETA rond maandag 27 februari. Een hele prestatie. Maar om nu te zeggen, dat hij Nederland heeft laten meedelen in zijn zeilplezier: nee, bepaald ‘niet al te veel’… Terwijl menig Vendée Globe-zeiler indruk maakt door een hyperpositieve instelling en relativisme onder omstandigheden waarin anderen ‘alles loslaten’, hebben we Heerema nogal horen schelden en klagen. Eerst over zijn gezondheid, vervolgens over zijn instrumenten ‘made in China’, de gebrekkige service, en de doldrums. De rest van de tijd toonde hij zich minder mededeelzaam dan zijn collega-solozeilers. Wij hebben hem bij Australië meegemaakt op het randje van opgeven en na honderd dagen zeilen als een spijtoptant. “Ik heb over de race zitten nadenken en ben tot de slotsom gekomen dat die helemaal niet leuk is”, vertelde hij De Volkskrant vorige week. Mogelijk ingegeven door de nawerking van de doldrums, waaraan hij net was ontsnapt. Maar wie aan de Vendée Globe begint, zonder gepokt en gemazeld te zijn in de moderne oceaanzeilerij, zonder vooraf getraind te zijn geraakt in een hoge mate van afzien, relativeringsvermogen en zelfredzaamheid, komt onvermijdelijk zichzelf tegen. Dat lijkt voor Pieter Heerema (‘No Way Back’) een beetje het geval te zijn geweest. Tegelijk doet dit weinig af aan de prestatie. Zonder al te veel pech, heeft-ie de werkelijk ‘zwaarste zeilrace ter wereld’ straks wel volbracht. En dat blijft iets om trots op te zijn. Ook al was het in zijn geval misschien ‘niet leuk’.
Honda Marine Magazine #15
5 april 2024
