Hoe ver moet je nu gaan met het automatiseren van je boot? Dat wordt de kwestie. Wilt u misschien stootwillen, die zichzelf overboord zetten, zodra zij van de GPS begrijpen, dat zij een haven of sluis naderen? U lacht. Maar het is al bedacht! Krijgen we straks echt een boordcomputer in elke boot? Zoiets als in elke moderne auto zit? Alsjeblieft niet! Zo’n systeem is snel master en jij dus slave. Ben je benedendeks aan het debuggen voor een ander, voor je ’t weet.
Op een boot zou de boordcomputer de zeilen automatisch kunnen reven bij het toenemen van de wind, ophaalbare midzwaarden zichzelf omhoog laten pompen wanneer de elektronica de bodem ziet naderen, en de zeilen zichzelf volautomatisch op de wind kunnen laten richten. En wat dacht u van voice controlled ankeren, door gewoon even ‘anker neer’ te roepen. U ziet de grap al voor u? Nee, gaat niet lukken, want het anker luistert écht alleen naar de stem van de schipper. Althans zo is-ie geprogrammeerd…
Hamvraag is in hoeverre je er verstandig aan doet voorop te varen in een wereld die steeds verder digitaliseert. Uw eigen computer is er het beste voorbeeld van. Ja, u kunt er op rekenen, maar wanneer er ‘bij toeval’ te veel tegelijk gebeurt of de processor onbekende taken krijgt toegeschoven, zegt-ie zomaar I quit en verstart. Of rommelt-ie maar wat aan met een deel van de gegevens. Dat overkwam de Ketelbrug op 4 oktober 2009 ook. Die ging ongecontroleerd open, waardoor er diverse auto’s op klapten. Drie gewonden, omdat er maar één regeltje code in de software miste…
Nummer 2011-5 van het blad Computable schrijft over de fout in de software waarmee de Ketelbrug werd bediend. Dat ene regeltje code had moeten voorkomen dat de brug kon openen, wanneer de bomen niet gesloten waren. De domme software dacht, dat de bomen gesloten waren, als ze niet omhoog stonden. Dat is natuurlijk niet waar. Er is ook een tussenstand. Een opeenstapeling van onthutsend slecht beleid – zo was de ‘noodbediening’ de standaard procedure geworden (..), die nu op het bordje van de brugwachter wordt geschoven. De tweede brugwachtersrechtzaak in drie jaar tijd… (NOS)
U dacht dat het hierbij bleef? Welnee. De informant van Computable had Rijkswaterstaat al eerder gemeld, dat deze fout in ‘minstens één andere brug’ voorkomt, maar het advies ook andere bruggen te controleren is ‘in een la verdwenen’. De informant kreeg gelijk. Op zaterdag 16 april van dit jaar kwam in Bruinisse de brug van de sluis naar de Grevelingen plotseling 20 centimeter omhoog. Er botsten auto’s tegenaan, met dit keer gelukkig ‘maar’ één gewonde. (PZC).
Veilig automatiseren vergt veel ervaring onder veel verschillende omstandigheden. Voorlopig lijkt het daarom eerder de vraag, of we met onze analoge boot nog een computergestuurde brug durven te passeren, dan of we het commando van ons schip al willen overdragen aan een boordcomputer. Straks komt er een heel brugdek naar beneden zeilen, net op het moment dat u daar vaart. Of een auto… Het automatiseren van het dagelijks leven, kan veel gemak brengen. Maar er valt kennelijk nog veel te oefenen. Zelfs als het om het bedienen van een brug gaat.
En ik stel me zo voor, dat het automatiseren van de bediening van een brug nog kinderwerk moet zijn in vergelijking met die van een boot. Daarom wacht ik nog maar even met boordnetten en vernuftige boot-robotica. Lang genoeg early adopter geweest. Ik hou het gewoon nog bij m’n ouderwetse coördinaten GPS’je. Bij schipbreuk schijnen verzekeringsmaatschappijen digitale kaarten in de meeste gevallen toch als ‘géén kaarten’ te beschouwen.
Op de boot laat ik het uitontwikkelen van het toekomstig digitaal gemak nu eens graag aan anderen over. Geen zin om me suf te piekeren waar al die dieselolie blijft, wanneer de boordcomputer de water- met de dieseltank verwart. En waarom zou je op weg naar de boot alvast je koelkast aan willen zetten, als je smartphone in werkelijkheid al je navigatielichten ontsteekt? Gewoon omdat er in de software één regeltje code miste…
Met vriendelijke groet,
Bert Kuijpers,
schipper van Nauticlink
